Ostatni „Wieczór z Mistrzami”, który miał miejsce w ubiegły piątek (03.03.2017) w naszych klasztornych piwnicach, był poświęcony teologii ikony. Spotkaniu towarzyszyła wystawa prac autorstwa pani Nadii Miazhevich, która była również prelegentką tego wieczoru.

Pani Nadia pochodzi z Mińska na Białorusi, została ochrzczona w Cerkwi Prawosławnej, lecz później konwertowała na katolicyzm. Sztuka wschodnich ikon, jak sama o tym opowiadała, ze względu na kulturę w której się wychowywała, jest dla niej czymś bardzo naturalnym, oczywistym i zrozumiałym.

W czasie pełnego pasji wykładu mogliśmy się dowiedzieć o wyjątkowości tej wspaniałej, aczkolwiek w Kościele Zachodnim nieco zapomnianej sztuki. Prelegentka opowiedziała o procesie powstawania ikony, o wyjątkowości tej sztuki, której każdy etap jest podyktowany niezwykle głęboką teologią. Ale też o języku ikon, o wymowie poszczególnych elementów symbolicznych, barw, geometrii itd. Nade wszystko jednak treść wykładu koncentrowała się na ukazaniu sztuki ikon jako sztuki nie tylko ludzkiej, ale przenikniętej Boskim natchnieniem, a samych przedstawień ikonicznych nie tylko jako pobożnych malowideł przywołujących na pamięć święte postacie i zdarzenia, ale jako „miejsca” rzeczywistego spotkania z Bogiem. Ikona jest bowiem „oknem” przez które możemy spojrzeć w świat Boga i przez które Bóg spogląda na nas. Zatem wyjątkowość ikony polega na tym, że faktycznie jest ona źródłem Boskiej obecności i medium Słowa Bożego, przez które Stwórca realnie zaczyna z nami rozmawiać.

Obcowanie z ikoną przez swój wyjątkowy charakter prowadzi więc do nawiązania i pogłębiania intymnej relacji z Bogiem, a przez to domaga się też głębokiego zaangażowania, silnej wiary oraz umiłowania Słowa Bożego, o czym pani Nadia opowiedziała, ale też czemu dała świadectwo. Sama zaś opowieść o ikonach była poprzedzona krótkim wstępem na temat teologii piękna, którą poprowadził o. Jan Strumiłowski. Natomiast zwieńczeniem spotkania była próba zademonstrowania, albo mówiąc inaczej, wspólnego odczytywania ikon, ukazująca wręcz przepastną głębię, która w czasie pełnej wiary kontemplacji wyłania się z powierzchni barwnych wizerunków.

Za wykład pełen entuzjazmu i żywej wiary pani Nadii serdecznie dziękujemy i życzymy aby ten płomień jej pasji coraz mocniej w niej płonął, zapalał innych oraz rozświetlał mroki świata poprzez jej wspaniałe prace.