Ostatniego dnia roku Pańskiego 2020 spotkaliśmy się w naszym lokalnym wieczerniku, w sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka a zarazem naszym kościele klasztornym,  aby razem, jako wspólnota zakonna i parafialna wyśpiewać Bogu Te Deum za miniony czas.

Naszej modlitwie przewodniczył najprzewielebniejszy ojciec opat Rafał Ścibiorowski. Słowo Boże o konieczności pokutowania i zadośćuczynienia za popełnione grzechy oraz o takim przyjęciu Jezusa – Dziecięcia, które będzie skutkowało przemianą życia wygłosił ojciec przeor Bruno Paterewicz. Na początku mszy św. dziękczynnej za wszelkie łaski otrzymane w minionym roku oraz za wszelkiech dobrodziejów klasztoru i kościoła, głos zabrał proboszcz parafii – o. Jakub Zawadzki. Przedstawił on statystyki dotyczące zaangażowania wiernych w życie wspólnoty parafialnej, przypomniał o ważnych wydarzenia i inwestycjach dokonanych w odchodzącym roku.

Na zakończenie wszyscy upadliśmy na kolana przed Jezusem, Bogiem i Człowiekiem, aby Go uwielbiać, Jemu dziękować, a nade wszystko przepraszać i podjąć postanowienie o zadośćuczynieniu za wszystko, co Go obrażało.

Z ufnością wkraczamy w kolejny rok, przyzywając orędownictwa Bogarodzicy, Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, nad nami wszystkimi.

Oto słowo podsumowania wygłoszone przez ojca proboszcza podczas mszy św. kończącej stary rok kalendarzowy:

Za kilka godzin rok 2020 przejdzie do historii. Pozostanie tylko wspomnieniem w historii. Odchodzący rok zmusza człowieka, a tym bardziej chrześcijanina, do refleksji i zastanowienia. Jaki był? Dziś, gdy dane jest nam z łaskawości Boga przeżyć na modlitwie ostatni dzień 2020 roku, chcemy zanieść do Pana nieba i ziemi, słowa wdzięczności i powiedzieć „dziękuję”. Bo w tym trudnym dla wszystkich czasie było nam dane wiele łask i to nas zobowiązuje.

Kończący się 2020 rok przyniósł wiele wydarzeń. Każdy z nas mógłby pewnie wskazać te, które jego zdaniem były najważniejsze. Być może znalazły się wśród nich narodziny albo śmierć naszych bliskich, znajomych czy przyjaciół, a może powrót do zdrowia po ciężkiej chorobie. Być może poznaliśmy ciekawych ludzi, pojawiła się pierwsza miłość, zaręczyny albo zawarcie sakramentu małżeństwa czy też świętowanie kolejnej rocznicy ślubu.

Ostatni dzień roku kalendarzowego to okazja do refleksji nad tym, co się w tym czasie wydarzyło, ale także czas na to, aby podziękować Panu Bogu za każdą chwilę mijającego roku, za Jego opiekę nad nami, za ludzi, których spotkaliśmy, i za to, co dane nam było w tym roku przeżyć - osobiście, a także we wspólnocie rodzinnej, zawodowej i parafialnej. Każdy dzień jest darem Pana Boga i każdy przybliża nas do zbawienia w Chrystusie. Za każdy dzień i za każdą chwilę dziękujemy dzisiaj Bogu.

W ostatnim dniu roku kalendarzowego liturgia przypomina nam prolog Ewangelii św. Jana o Słowie, które stało się ciałem i zamieszkało między nami. Syn Boży, odwieczne Słowo Ojca staje się człowiekiem. Wcielenie Słowa otwiera nam drogę do zbawienia przez wiarę w Jezusa Chrystusa.  Naszym najważniejszym zadaniem — każdego dnia i każdego roku — jest więc kształtowanie tej życiodajnej relacji z osobą Jezusa Chrystusa — Słowa, które stało się ciałem.

Parafia jako wspólnota wspólnot ma się stać miejscem spotkania, doświadczenia wiary, wzajemnej modlitwy. Każdy może w ramach wspólnot parafialnych odkrywać radość wiary: poprzez codzienne i niedzielne Eucharystie, Msze św.  dla mężczyzn, Spotkania Odnowy w Duchu Świętym, modlitwę za dzieci w Ruchu Matki w Modlitwie, modlitwę za powołanych w Apostolacie Margaretka, przez codzienny różaniec Róż Różańcowych czy też comiesięczne  nabożeństwa fatimskie. Jednym z najważniejszych przejawów życia parafialnego powinna być niedzielna Eucharystia, która dla katolika jest fundamentem duchowego życia. W 2020 roku rozdaliśmy prawie 100 tys. Komunii św.

Księgi parafialne zanotowały w 2020 roku:

86 chrztów, do I Komunii św. przystąpiło 82 dzieci, sakrament bierzmowania przyjęły 63 osoby, sakrament małżeństwa zawarło 24 pary, na miejsce wiecznego spoczynku odprowadziliśmy 97 parafian.

Zamykamy te parafialne księgi pieczęcią parafii, by otworzyć nowe strony tych ksiąg z nadzieją, że więcej będzie tych radosnych wydarzeń, które cieszą ludzkie serce.

Koniec roku to dobra okazja, żeby wspomnieniem oraz pełną wdzięczności wobec Pana Boga i ludzi pamięcią ogarnąć ten rok niełatwej pracy, zmagań i wysiłku. Nie sposób wymienić wszystkich poczynań związanych z pracami w kościele i przy klasztorze.

W minionym roku wykonano:

- powstała kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu

- chodnik przy parkingu i klasztorze

- zakończył się III etap prac renowacyjnych w kaplicy bł. Wincentego Kadłubka

- odnowiono jeden z fresków w nawie głównej

- uzupełniono i odczyszczono posadzkę w prezbiterium

- odnowiono figurę bł. Wincentego Kadłubka

- odnowiono mur i bramę od strony Wilanowa

- powstała nowa kotłownia i zakupiono nowy piec

- odrestaurowano kaplicę na cmentarzu parafialnym

Te wszystkie prace były możliwe dzięki ogromnej życzliwości i wsparciu materialnemu wielu osób. Za Waszą życzliwość dziś dziękujemy. Za wspieranie nas w tych wszystkich przedsięwzięciach, za dobre słowo i każdy przyjezdny gest.

Kończąc życzmy sobie dzisiaj nawzajem w ostatnim dniu Starego Roku i na początku Nowego 2021: aby Bóg, który wszystko widzi wynagrodził każdą odrobinę naszego trudu; aby w Nowym Roku czas był dla nas łaskawy i jeszcze zaczekał, aż go wzbogacimy w ofiary, uczynki dla Boga i bliźnich.

Foto: Ewa Adamczyk