Pośród licznych hymnów, jakie tradycja cysterska i benedyktyńska przewiduje w divinum officium na uroczystość św. Ojca naszego Benedykta, znajduje się hymn Inter aeternas, wspólny dla obu zakonów, używany także w liturgii rzymskiej. Jego autorem jest bł. Piotr Czcigodny, opat Cluny zmarły w 1156 roku.

W dołączonym dokumencie zaprezentowano hymn w jego wersji cysterskiej, zarówno co do tekstu łacińskiego, jak i melodii. Tekst polski pochodzi z polskiej Liturgii godzin i, na co należy zwrócić uwagę, nie jest prostym tłumaczeniem łacińskiej wersji cysterskiej.

Przy okazji warto dodać, że dzisiejsza uroczystość przyjęła się w Kościele powszechnym (i jednocześnie w Zakonie Cysterskim) dopiero niedawno, bo w ramach ostatniej reformy liturgicznej. Przedtem, świętem św. Benedykta, zarówno w kalendarzach diecezjalnych, jak i cysterskich, był dzień jego przejścia z tego świata do nieba, czyli 21 marca. Jako że jednym z założeń wspomnianej reformy liturgii było usunięcie z okresu Wielkiego Postu większości świąt, aby nie odwracać uwagi od tajemnic paschalnych, należało znaleźć dla św. Benedykta inny dzień, który upamiętniałby wielkiego Patriarchę mnichów.

Zupełnie dobrze nadawał się do tego celu dzień 11 lipca, kiedy to Zakon Benedyktyński obchodził uroczystość Przeniesienia relikwii św. Benedykta do Fleury. Co prawda tradycja Monte Cassino utrzymuje do dziś dnia, że kości świętego znajdują się ciągle w swym pierwotnym grobie, jednak wszelkie informacje historyczne wskazują na to, że opowieści o francuskich mnichach przenoszących pod koniec VII wieku relikwie św. Benedykta ze zrujnowanego przez Longobardów klasztoru na Monte Cassino do Fleury, zwanego odtąd także Saint-Benoît-sur-Loire, nie są jedynie średniowieczną legendą. Aby jednak nie podnosić niepotrzebnych kontrowersji, przy okazji ustanawiania w Kościele powszechnym nowego święta św. Benedykta, dotychczasową nazwę tego dnia, Przeniesienie relikwii św. Benedykta, zmieniono na zwykłe: św. Benedykta, opata, patrona Europy.

Inter aeternas